طاقت دوریت را ندارم .......
این روزها هر لحظه اش یک سال میگذره ،نمیدونم چرا بغض دارم . خسته ام ، گرفته ام، در مانده ام ، مشکلمو نمیتونم حل کنم .احساس ضعف میکنم ،اتاقم برام تنگ شده ، نمیتونم نفس بکشم .قلبمم یکی در میون میزنه ،خیلی سرعتش کم شده ،مثل اینه که دلش نمیخواد بزنه .یه امید زندگیه آدمو پر امید میکنه و نداشتن اون امید زندگی رو به زوال میبره به نابودی .من امروز اون امید زندگیمو ندارم کم کم احساس میکنم دیگه مرده ام .فقط نفس میکشم .
قوی ترین آدم جهان هم که باشی
وقت هایی هست
که دستی باید لمس ات کند
تنی
تن ات را داغ کند
و لبی
طعم لب ات را بچشد
مستقل ترین آدم جهان هم که باشی
وقت هایی هست
که دلت پر میزند برای کسی که برسد
و بخواهد که آرام رانندگی کنی
و شام ات را نخورده روی میز نگذاری و بروی
مسافرترین آدم دنیا هم
دست خطی می خواهد که بنویسد برایش
" زود برگرد "
طاقت دوری ات را ندارم
خسته ام خیلی خسته ....
نمیدونم چرا روزایه قشنگ زندگی من یا شادیشون زود تموم میشه یا اصلا شاد نیستن یا بعدش یه غم بزرگ منو میگیره ،از روزای شادم متنفرم چون بعدش یه غم بزرگ وجود داره که هیچکاریش نمیتونم بکنم ،توانایی رفع این غم رو ندارم ،خدا هم قوربون بزرگیش اون بالا فقط نیگا میکنه ، دیگه زبونم مو درآورد ، خسته ام خیلی خسته . قلبم خیلی درد میکنه ، دلم دیگه توانایی این همه غم رو یا جا نداره ، ولی چه کنم من به این زندگی سخت و غمبار محکومم .
زندگی چیست؟
زندگی چیست؟
زندگی یک گُل سرخ....
که من از بوته ی احساس خودم می چینم
لب یک پنجره ی آبی چوبی
به تماشای جریان سرخی اش می شینم
لب این پنجره تا این گُل هست
می توان تا قله های اوج رفت
می شود پرنده بود
از درٌه های غم گذشت.....
زندگی دیگر چیست؟
زندگی راز شکیبایی توست
وقت آزادی پروانه ی عشق
که تو از عمق وجود
در پیله ی دل پروردی
از برای آزادی اش
مهرش از دل افکندی
از عشق خود دل کندی
وباز زندگی.........
رودی خروشان
می رود از کنار تو
پا در این رود گذاری
تا همیشه در جریانی
ور نه از دور ببینی
از قافله جا می مانی...
خودم .....
خودم...
گاهی دلم تنگ می شود برای خودم
گاهی فاصله می گیرم از خویش
راستی
گفتم فاصله؟
همانی که در قید زمان نیست
و غریبگی اش در مکانی خاص
نیست
همانی که دیباچه دلتنگی و تعریف من از خویش است
آخر میدانی؟
دلتنگی
من از نوع دوری بین ما نیست،
دوری من است از من
مشکل اینجاست
من خودم
نیستم
خود من در خاک است، خاکبازی میکند
و من در خلوت خویش، خاطره بازی
دروغ، دلتنگی من است،
مثل دلتنگی های کودکیم
(( لنگ ظهر است، دیر شده مدرسه ات))
چه
دلتنگم برای این دروغ بزرگ
آری زندگی یک دروغ بزرگ است....